یادداشت:نیازمندهماهنگی و اقتدار در مدیریت بحران هستیم
سیدحسن چلک رئیس انجمنمددکاران اجتماعی ایران(منبع: رومه آرماتن ملی/14 اسفند 98)
وقتی بحرانی اتفاق می‌افتد یکیاز مولفه‌هایی که باعث دلگرمی مردم برای عبور از خطر وجود دارد، هماهنگی بینسازمان‌های مرتبط و مختلف میباشد. طبیعتا در بحرانی که برای کرونای معروف اتفاقافتاد، همین انتظار از مسئولان و تگذاران می‌رود که این هماهنگی را داشتهباشند. در نگاه از چند زاویه نشان می‌دهد این هماهنگی آنگونه که باید نیست به همیندلیل سردرگمی مردم در چنین شرایطی بیشتر میشود. درواقع ما در مدیریت بحران قویعمل نمی‌کنیم و در بحران‌های مختلف تقریبا این تجربه را داریم. یک نمونه نامه ایاست که چند روز اخیر وزیر بهداشت خطاب به وزیر صمت نوشت. او خطاب به وزیر صمت نوشتکه چرا به دست من که متولی کار هستم، تجهیزات لازم نمی‌رسد؟ این نشان می‌دهد کههمراهی و هماهنگی لازم در این شرایط بحران که می‌تواند یک پشتوانه برای کشور باشدآنگونه که باید وجود ندارد. از رئیس‌جمهور انتظار می‌رود که در این شرایط بحرانی،حساسیت بیشتری نسبت به این موضوع داشته باشد. البته با تفویض اختیار مخالف نیستیماما قطعا وزیر بهداشت نمی‌تواند هماهنگی لازم را داشته باشد و اقتدار لازم را باوزیر هم عرض خود داشته باشد. یا جایی که قرار است با احتکار مقابله شود، آیا وزیربهداشت هم عرض وزیر اطلاعات است؟ فرض را بر این می‌گیریم که باشد. نکته بعدینامه ای بود که دکتر نمکی خطاب به رئیس جمهور در حوزه گمرک نوشته که به هرکس می‌گویمکسی گوش نمی‌دهد. رویدادی که یا فرار رو به جلو برای پوشش ناتوانی در مدیریت بحرانکروناست و یا واقعیتی است که وجود دارد و می‌توانیم هر دو شکل را ببینیم. البتهاینها نافی تلاش‌های کادر درمان نیست ولی قبول کنیم وقتی موضوعی به این مهمی درجامعه گسترش پیدا کند به گونه‌ای که پیر و جوان، کودک و خردسال درگیرش می‌شوند وافکار عمومی نگران آنچه پیش روست و قرار است اتفاق بیفتد، هستند لذا این ناهماهنگیسردرگمی‌ها را بیشتر می‌کند و نااطمینانی را افزایش می‌دهد. نکتهدیگر اطلاعات متناقضی است که از جاهای مختلف به دست شهروندان می‌رسد. همین الان هرکدام از دانشگاه‌های علوم پزشکی برای خودشان یک سامانه زده اند که طی آن پروتکل ونکاتی بیرون می‌دهند. دانشگاه‌های علوم پزشکی زیر نظر وزارت بهداشت و کلی پژوهشکدهدر حوزه بهداشت و درمان و علوم پزشکی داریم. آیا بهتر نیست یک هماهنگی بین آموزش،پژوهشکده و پژوهشگاه‌ها در گروه‌های مختلف که کم هم نیستند و اتفاقا اطلاعات خوبیهم دارند و افراد باسوادی هستند، صورت بگیرد؟ بهتر است تقسیم کار صورت بگیرد تاظرف یک هفته اطلاعات مورد نیاز مردم استخراج شود. یک سایت یا سامانه باشد که مردمبا مراجعه به آن اطلاعات یکسانی را دریافت کنند. از آن طرف به نظر می‌رسد وزارتبهداشت می‌توانست هماهنگ کند که مراکز درمانی مختلف اطلاعات مستقل ارائه نکنند.کرونا یک راه ورود و یک درمان و مراقبت دارد، سه بخش است. به غیر از پروتکل‌هایتخصصی، اطلاعاتی که مردم باید بدانند یک هماهنگی بین دانشگاه‌ها و حتی بین معاونت‌هاانجام می‌شد. مثلا آقای رئیسی مبحث پیشگیری و آقای جان بابایی درمان را پوشش دهند.مواردی که نباید خارج از وزارت بهداشت و مجموعه درمان انجام بگیرد. یک بخش همحمایت‌های روانی است که مربوط به سازمان نظام روانشناسی است و انجمن مددکاران هممی‌تواند در مبحث حمایت‌های اجتماعی ورود کند. این کار آنقدر ساده است که اگر مردمیک مرجع رسمی واحد داشته باشند نه اینکه هر دانشگاه برای خودش یک سامانه بزند وپژوهشکده‌ها و پزشک متخصص هر کدام یک کار بکنند و از خارج کشور هم اطلاعات دیگریمنتشر شود. این سردرگمی مردم را نسبت به مدیریت این موضوع بیشتر خسته و ناامیدکرده است. درواقع این شیوه مدیریت درمورد این ویروس جواب نخواهد داد لذا انتظار می‌رودهماهنگی بین بخشی با اقتدار انجام شود. حتی در بحث اطلاع رسانی وزارت بهداشت بیشاز اینکه مسئول روابط عمومی، مسئول اطلاعات رسانی این موضوع باشد، با توجه بهماهیتش که بیشتر رویکرد بهداشتی دارد، معاون بهداشت می‌تواند سخنگوی ستاد بحرانکرونا باشد. تشکیل قرارگاه‌ها، کمیته‌های دولتی مستقل و جزیره‌ای هدر دادن منابعاست. درحالی که وزیر بهداشت اعلام می‌کند از فردا به همگان ماسک رایگان می‌دهیماما در سطح شهر ماسک پیدا نمی‌شود و بیشتر ناشی از ناهماهنگی است یا ماسکی وجوددارد و توزیع نمی‌شود و یا اصلا وجود ندارد. جنس بحران‌های بهداشتی بدون مرز استضمن اینکه منطق مدیریت بحران این است که متناسب با بحرانی که ایجاد میشود،بتوانیم برنامه ریزی بکنیم. بحران در یک منطقه طبیعتا مدیریت بحران خاص خود را می‌طلبدولی این بحران متفاوت است. اصلا منطق مدیریت بحران این است که به تناسب هر بحرانبتوان یک سازوکار مدیریتی را اتخاذ کرد. اما انگار عقلانیت در حوزه مدیریت بحرانفراموش شده است. اتفاقا راه این بحران، مشارکت مردم و اعتمادسازی است. خود هماهنگیمی‌تواند اعتمادسازی ایجاد کند. هیچ چیزی نباید سلامت مردم را تحت الشعاع قراردهد. سلامت مردم نباید درگیر بازی‌های ی و حتی مصلحت‌های ی شود. ما خیلیزودتر از اینها می‌توانستیم اطلاعات را منتشر کنیم. این که چگونه نان بخریم بعد ازاین مدت باید بیان شود؟ این همه پژوهشگاه و هیات علمی معاونت‌های پژوهشی داریم.اجازه می‌دادیم مطالعه می‌کردند و یک پروتکل بومی می‌نوشتند. ساختن اپلیکیشنی کهبتوانند اطلاعات بگیرند و ساختن تیزرهایی که بتواند اطلاعات درست بدهد، ضروری است.یکی از مهمترین وظایف مدیر، برنامه ریزی با نگاه به آینده است. وقتی می‌گوییمترین راه برای کنترل، پیشگیری است طبیعتا باید تمرکز عمده را روی پیشگیریبگذاریم و زیرساخت‌های درمان را آماده کنیم. ما می‌دانیم چقدر جمعیت داریم و چقدرظرفیت تولید ماسک و الکل و شوینده‌های مرتبط است. اینها کار سختی برای هماهنگی وپیش بینی نبود. ساده گرفتند و خود این ساده گرفتن باز بحران در مدیریت بحران است.
« اطلاع رسانی درباره ایدز را فراموش نکنیم»
یک ,بحران ,هماهنگی ,اطلاعات ,مدیریت ,بهداشت ,مدیریت بحران ,است که ,در مدیریت ,وزارت بهداشت ,وزیر بهداشت ,منطق مدیریت بحران ,مدیریت بحران هستیم ,یادداشت نیازمند هماهنگی
درباره این سایت