یادداشت:آنچه البته به جایینرسد فریاد است
نزدیكبه دو دهه است كه حساسیت روی موضوع كودكان كار» در افكار عمومی بیشتر شده است؛چراكه این كودكان در خیابان‌ها حضور پررنگ‌تری دارند و تعدادشان بیشتر شده است. بایك نگاه گذرا می‌توان گفت در كمتر نشست یا كمتر رسانه‌ای در حوزه اجتماعی به اینموضوع پرداخته نشده و صحبت از این معضل باب است. این واقعیتی است كه در جامعه باآن سر و كار داریم. وقتی در این موضوع دقیق می‌شویم به این نكته می‌رسیم كه بسیاریاز این كودكان نان‌آور كوچك هستند، یعنی برای معاش خانواده‌شان مجبور به كار وزندگی در خیابان هستند. طبیعتا این حضور در خیابان می‌تواند عوارضی برای آنها بههمراه داشته باشد. غیر از عوارض سلامتی مانند بیماری‌های پوستی و گوارشی، محرومیتاز تحصیل و بسیاری مشكلات دیگر، یكی از پیامد‌های این حضور، ظهور و بروز خشونت بهاشكال مختلف است؛ چه توسط همسالان‌شان و چه توسط بزرگسالان. متاسفانه اتفاقاتیمانند ویدیویی كه هفته گذشته در شبكه‌های اجتماعی دست به دست شد، اتفاق جدیدی نیستو با كمال تاسف احتمالا آخرینش هم نخواهد بود. بارها شاهد اخباری از این دست بوده‌ایمكه به اشكال مختلف این گروه از بچه‌ها مورد آزار قرار گرفته‌اند.
باوجود برخورد قاطع نیروی انتظامی و بهزیستی، چند نكته در اینجا قابل ذكر است: نكتهاول اینكه به دلیل شرایط اقتصادی موجود، كودك كار را باید به عنوان یك واقعیتجامعه بپذیریم. این كودكان را می‌توان به دو گروه تقسیم كرد. گروه اول كودكان زیرسن قانونی (زیر پانزده سال) كه طبق ماده 79 قانون كار، كار كردن آنها ممنوع است وطبیعتا باید به هر شكل ممكن از كار در خیابان منع شوند و چتر حمایت اجتماعی برایاین گروه از كودكان، به ویژه اگر خانواده‌های نیازمند یا بی‌سرپرست داشته باشند یاسرپرست موثر نداشته باشند، گسترده شود تا این بچه‌ها مجبور به كارهای سخت و طولانیمدت در شرایط نامناسب نشوند. گروه دوم كودكان كار 15 تا سال هستند كه طبق ماده80 قانون كار، این‌گونه افراد به عنوان كارگران نوجوان شناخته می‌شوند. در اینقوانین مشخص شده است كه ساعت كار آنها باید نیم ساعت كمتر باشد و فعالیت‌شان نبایدبه جسم و روح آنها آسیب بزند. با استناد به مقاوله‌نامه 2 سازمان بین‌المللی كاركه ایران هم آن را پذیرفته است باید نظارت كاملی انجام شود تا كار كردن كودكان دراین سن در شرایط مناسب و طبق قوانین مشخص آن صورت گیرد و این مستم نظارت برچگونگی اجرای قوانین و مقرراتی است كه برای كار كودكان 15 تا سال وجود دارد.
یكبخش ناخوشایند دیگر ماجرا در فیلم یاد شده رفتاری بود كه آن افراد نسبت به آن كودكداشتند. برای لحظه‌ای شاد شدن رفتاری انجام دادند كه نه قانونی است، نه اخلاقی ونه انسانی بود. ما حق نداریم تحت هیچ شرایطی برای شادی خودمان به حقوق دیگران این‌گونهوحشیانه و غیرانسانی و غیراخلاقی تعرض كنیم.
امانكته دردآور دیگر بی‌تفاوتی مردمی است كه شاهد این رفتارها هستند. تا آنجایی كه درفیلم مشخص بود نه كسی برای كمك به آن كودك آمد و نه كسی به كار این دو نفر ایرادگرفت. این بی‌تفاوتی زخم و دردش به مراتب عمیق‌تر از اصل ماجراست. اینكه ما ببینیمیك نفر به بچه‌ای زور می‌گوید و ما كاری نكنیم. همه ما وظیفه داریم در حمایت ازحقوق كودكان از هیچ كوششی دریغ نكنیم و اجازه ندهیم هیچ فرد و هیچ گروهی به حقوقاین كودكان تعرض كنند. آثار تخریبی بی‌تفاوتی‌ها به مراتب بیشتر از خود اتفاقخواهد بود. این بی‌تفاوتی‌ها می‌تواند زمینه‌‌ای را فراهم كند تا افراد دیگری درجایی دیگر به شكل‌هایی دیگر، به حقوق دیگران از جمله كودكان كار و خیابان تعرضكنند. گرچه آزارهایی كه بچه‌ها در خیابان می‌بینند محدود به این رفتارها نیست و بهشكل‌های مختلفی مورد آزار قرار می‌گیرند، اما خیلی وقت‌ها صدای‌شان هم به جایی نمی‌رسدو آنچه به جایی نمی‌رسد، فریاد است.
حسن چلك رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران
منبع:رومه اعتماد/17 آذر1398
« اطلاع رسانی درباره ایدز را فراموش نکنیم»
كه ,كار ,كودكان ,خیابان ,جایی ,گروه ,است كه ,در خیابان ,این كودكان ,به جایی ,به این
درباره این سایت