حرمت انسان را حفظ کنیم

یادداشت شرق:

حرمت انسان را حفظ کنیم»

سید حسن چلک

رییس انجمن مددکاران اجتماعی ایران

چمعه داشتم اخبار ساعت بیست و دو شبکه سوم سیما را نگاه می کردم.گزارشی از کمک یک انسان خیر، به یک خانواده زندانی تهیه شده و در حال پخش بود که تصویر فرزندان خانواده هم نمایش  دداده می شدهمین موضوع را مبنای این یادداشت قرار دادم و به اختصار از چند زاویه به آن می پردازم.اول:این که انسان هایی هستند که کار خیر برای دیگران انجام می دهند نشان دهنده مسوولیت پذیری آنان است و نشان می دهد که هنوز انسانیت نمرده است و باید سپاسگزار چنین انسان هایی هم باشیم.دوم: رعایت حفظ ابروی اینافراد موردد توجه قرار گیرد.اگر تاملی داشته باشیم بر نوع رفتار امام علی(ع) در دستگیری از مردم خود راه را  نشان می دهد که برای کم کردن به نیازمندان چگونه باید عمل کرد.آن حضرت شبانه و در تاریکی به مردم کمک می کرد تا کمک گیرندگان هم مطلع نشوند که چی کسی به او کمک می کند، مردم هم هم متوجه این موضوع نشوند که آنان نیازمند و فقیر هستند.این شیوه رفتاری ایشان حامل این پیام است که حیثیت این افراد را باید حفظ کرد.موضوعی که در مددکاری اجتماعی به عنوان اصل رازداری حرفه ایی» از آن یاد می شود. من و شما حق نداریم به بهانه کمک کردن به همین راحتی چهره افراد را نشان دهیم.سوم: حفظ آبروی افراد در تمام اصول اخلاقی و انسانی مهم تلقی می شود. یکی از کارهایی که می توانیم برای حفظ آبروی این افراد انجام دهیم این است که به گونه ای عمل کنیم که دیگران متوجه نشوند.اهمیت این رفتار به قدری است که خداوند در آیه ۲۷۱ سوره مبارکه بقره تاکید بر صدقه دادن پنهانی تاکید می کند، آنجا که می فرمایداگر صدقه ها را پنهانی به نیازمندان بدهید، بهتر است و گناهان شما آمرزیده می شود.»ممکن است کسی به این اشاره کند که پس انفاق چه می شود؟ تاکید شده است که انفاق از جهت نحوه پرداخت می تواند آشکارا یا پنهانی باشد. انفاق را گاهی باید آشکارا و گاهی پنهانی انجام داد. نکته ایی که در آیه بالا به آن اشاره کردم.شاید بهترین نوع انفاق، انفاقی است که به صورت مخفیانه و آن هم شبانه انجام پذیرد. این نوع صدقه و انفاق که روش ائمه علیهم السلام، مخصوصاً روش خاص امیرالمومنین در ماه مبارک رمضان است. انفاق پنهانی و آن هم در پوششی از تاریکی شب، قطعاً به دور از خود نمایی و ریا بوده و وسیله ارزنده ای برای خودسازی است. از طرف دیگر به انفاق پنهانی عرض و آبروی مستمندان نیز محفوظ می ماند. چهارم: اینکه اگر خدمتی از روی نیکی کردن به دیگران انجام می دهیم موجب نشود تا به نوعی زمینه آزار شان فراهم شود.گاهی اوقات اخباری می شنویم که فلان مسوول سر زده» به نیازمندان سرکشی کرد،و . سوال اینجاست اگر سرزده رفته، پس آن همه دوربین و خبرنگار واز کجا خبر دار شدند؟.خاطرم هست در یک قسمتی از فیلم سینمایی مارمولک، مهران رجبی که نقشی در این فیلم  ایفا می کرد برای تبلیغات انتخاباتی خود برای اژؤای نیان کاری می کرد تا بتواند در انتخابات از آن استفاده کند یا به فقرا کمک می کرد و عکس می گرفت.در واقع نویسنده فیلم نامه داشت پیامی را منتقل می کرد که این نوع کمک ها  با نیت  رضای خدا نیست. حتی در همین کمک های ارزنده ایی که توسط مردم و نهاد های مختلف در شرایط کرونا به خانواده های نیازمند انجام می شود، هم همین موضوع باید رعایت شود.یا خانه ایی برای نیازمندی حتی توسط دستگاه های مسوول ساخته می شود، اقلامیبه آنهاداده می شود کلی خبرنگار و دوربین می روند و نشست های خبری برگزار می کنند.اگر کمکی شده طبق قوانین حق آن خانواده است این همه سر و صدا و برای چیست؟. این دستگاه ها تاسیس شدند که حق این افراد را به آنان بدهند.نباید به فقرا به عنوان ابزاری برای مقاصد فردی یا سازمانی، تبلیغ کارآمدی مان  و .نگاه کرد. فکر نکنیم که فقر آبرو ندارد  و حفط آبروی اش مهم نیست.(منبع رومه شرق/16 آذر99)

« اطلاع رسانی درباره ایدز را فراموش نکنیم»

ایدز و اطلاع‌رسانی شفاف به جامعه

« سلامت اجتماعی در حوزه مسوولیت اجتماعی»